50.5

Nie mam już siły, niechcący skasowałam taką ładną poetycką notke.. nienawidze tego. och...

Przynajmniej waga jest dla mnie łaskawa. jeszcze pół kilo i osiągnę 2gi cel..
Takie postanowienie na dzisiejszy tydzień, kilo mniej a może być i więcej..:)
W pracy będzie hardcore, 6 dni pracujących jeden wolny, ale może to i dobrze.. Przynajmniej nie będę miała czasu na jedzenie.. Będzie tylko bieganie za rozmarami dla Pań (okres wyprzedaży).
Chociaż ostatnio ciężko tym kobietom dogodzić. Biorą tony ciuchów do przymierzalni i wszystko oddaja. "wrócę jak schudnę" mówią.. zawiedzione.. rozmiar 44. Mają dzieci i mężów.. Trochę mi ich szkoda, nawet bardzo jak tak mówią, rozumiem, że pewnie są zabiegane.. Ale z drugiej strony skoro stać je na ubrania z dobrą metką i widzę je w centrum po 3 razy w tygodniu to chyba jednak mają czas i pieniądze..? Mamy zajebistą siłownie na górze, zamiast łazić 3 godziny po sklepach kończąc to lodami w Grycanie, mogłyby pójśc na ta godzinke na fitness albo bierznie..
Nie chcę być tak zdesperowana i bezsilna w ich wieku.. Przecież mam dopiero 21 lat, wszystko przede mną. Chcę być chuda. To moja decyzja i moja droga.. Wybrałam.

Trzymam sie tego. Nie ma odskoków, chociaz były okazje. W piątek wpadł do Nas znajomy na piwko. Wypiłam 1,5.. Koło 23 chłopcy stwierdzili, że są głodni.
"ja też.."- pomyślałam. Co Wy wiecie o głodzie....
Zamówili pizze, Taką dużą 56 cm. Pachniała najpiękniej na świecie..:) Zostało jeszcze pół.  Ale od razu stwierdziłam, że nie chcę i zamówili z mięsem. To była bariera.. Chociaż.. myślę, że i tak bym nie zjadła.. Szkoda mi tracic to na co tak długo pracuje.. Trochę szacunku jeszcze mam dla siebie..
Wczoraj był mecz, piwo, paluszki, czipsy..
Grzecznie wypiłam (znowu) 1,5 piwa i tyle.. Bez podjadania.
I mam być z siebie dumna..? Chyba nie.. Żaden wyczyn. Bo jak chce się być chudym to trzeba mieć kontrole.. Coś za coś..

Mój D. :* wie o blogu, ciężko się kryć jak się mieszka razem. Ale nie dam mu do przeczytania.. Nie jest na to gotowy.. I tak wiem, że sprawiam mu przykrość tym, że się odchudzam.. Nazywa mnie chudzinkom, łapie za bioderko i mówi: kosteczko.. Wiem, że chce, abym uwierzyła, że jestem (dla niego) chuda.

CHUDA.

Chuda, to ja dopiero będę..
Czuję pustkę, czuję żal... Chyba zawodzę wszystkich.. Miałam być perfekcyjna a zaczynam się czuć jak śmieć. Ide przez życie bez celu, czuję bezsens.. Już dawno miałam isc do psychiatry po psychotropy, ale miałam dłuuga przerwe w leczeniu i boję się, że będę nieprzytomna, jak zomie po tych lekach. Mój Kochany powiedział, że nie muszę brać. Powiedział, że mnie wyleczy.. Ufam mu..

Następna notka jak z przodu pojawi sie 4..
A Wy chudzinki trzymajcie sie i nie poddawajcie za bardzo wakacyjnemu nastrojowi,oczywiście w sensie grillów, wypadów na lody..
Chcemy być chude, ktoś to nazwał PRO ANA.. A wiecie co to pro ana..?
To perfekcja, kontrola, lekkość, stawanie sie lepszym z dnia na dzień..!
Objadanie, rzyganie i przyrzekanie sobie: Jutro od nowa to tylko oznaka słabości. To nie jest pro ana. Samo założenie bloga nie oznacza, że jesteśmy kimś wyjątkowym. Bo to jest styl życia a nie puste notki w wirtualnym świecie.. Nie bądźmy żałosne...

Całuje Was i dziękuję za pamięć..:*